NIE MOŻESZ RUSZYĆ Z MIEJSCA?

JAK NIEŚWIADOME IDENTYFIKACJE ZATRZYMUJĄ TWÓJ ROZWÓJ I SUKCES

Znasz to uczucie, kiedy robisz wszystko „jak trzeba”? Pracujesz nad sobą, rozwijasz się, wierzysz, że jesteś gotowa na więcej… a jednak czujesz, jakby coś Cię ciągnęło wstecz. Jakby ktoś niewidzialny trzymał Cię za nogę, gdy próbujesz wystartować. Znasz ten ból niemocy?

Czasem to nie Ty…

Czasem to historia, która nie jest Twoja.

Czasem to połączenie na głębokim poziomie nieświadomości z przodkami i ich losem.

CO TO ZNACZY, ŻE NIESIEMY CUDZY LOS

W ustawieniach systemowych Berta Hellingera mówi się o tzw. identyfikacji z przodkiem – to nieświadome, głębokie połączenie z kimś z rodu, kto został wykluczony, zapomniany, skrzywdzony albo nieuszanowany. Z miłości – tak, z tej dziecięcej, lojalnej miłości – wchodzimy w ich los. Jakbyśmy mówiły:

„Ja za Ciebie, Mamo… Ja zamiast Ciebie, Babciu… Ja poniosę ten ból, tę samotność, tę stratę…Ja spłacę za Was kochani przodkowie swoim szczęściem… ”

Wszyscy jesteśmy ze sobą połączeni niewidzialnymi dla ludzkiego oka liniami. Nasz ród to swoista pajęczyna połączeń, zależności, uwikłań.

Psychoterapeuta Franz Ruppert nazwał to dosadnie:

„To, co przeżywasz, może być traumą, która nigdy nie była Twoja”.

JAK ROZPOZNAĆ ŻE NIESIESZ NIE SWÓJ LOS

Przyjrzyj się swojemu życiu i jeśli:

♦  Twoje życie przypomina historię Twojej matki lub babci – nawet jeśli tego nie chciałaś. Może nawet miałaś przekonanie „ja tak nigdy nie będę miała”. A po latach orientujesz się że robisz to samo, masz takie samo życie i dokładnie masz się tak, jak kobiety z Twojego rodu się miały przed Tobą.

♦  Czujesz się winna, gdy zaczyna Ci się układać – to takie uwierające uczucie gdy coś Ci w życiu wychodzi, jakbyś kogoś zdradzała. Czy wolno mi mieć się lepiej od mamy? Czy mogę sięgnąć po to dobro które, mam w zasięgu ręki? To lojalność do trudnych losów przodków. Sami siebie hamujemy w rozwoju, we wzroście. Same sobie zabraniamy mieć się lepiej.

♦  Masz poczucie „niewidzialnej kary”, mimo że nic złego nie zrobiłaś. Ludzie są różni i różne doświadczenia kreują. W Twoim rodzie też mogło się zdarzyć coś niewłaściwego, jakiś rodzaj nadużyć. W sumieniu rodowym jest potrzeba zadośćuczynienia. I tak potomkowie spłacają długi swoich przodków.

♦  Powtarzają się te same dramaty: rozwody, utraty, samotność, brak pieniędzy. To jak samospełniająca się przepowiednia. Przez wiele pokoleń niesie się ta sama historia. Np. w każdym pokoleniu ktoś traci współmałżonka w relatywnie młodym wieku poprzez rozwód, śmiertelną chorobę, wyjazd do pracy za granicę z której już nie było powrotu itp

♦  Czujesz wewnętrzny przymus bycia „ratowniczką” lub „cierpiętnicą”. Podświadome poczucie „dam radę”, „naprawię”, „wyrównam”, „spłacę”, „poświęcę się”, „wycierpię” jest wręcz zniewalające. To jak więzienie bez krat. To powoduje uczucie frustracji, bezsilności i niemocy. Chcesz inaczej ale nie możesz. Coś Cię trzyma w tym miejscu.

To mogą być sygnały, że Twoja dusza jest uwikłana w cudzy los – zamiast żyć swoim. Nasz los jest „skrojony” na miarę. To z cudzym losem nie dajemy sobie rady. warto się temu przyjrzeć, i wprowadzić Porządki Miłości.

PRZYKŁAD Z POLA USTAWIEŃ – HISTORIA JOANNY

Joanna lat 45, prowadzi własny biznes. Jest zdolna, wykształcona, robi wszystko, by osiągnąć sukces. Ale ciągle coś się psuje – klienci rezygnują, pieniądze się rozchodzą, zdrowie szwankuje, W związku też pojawiły się bolesne pęknięcia, boi się rozwodu.

Na ustawieniu wyszło, że jest silnie związana z losem swojej babci, która w młodym wieku straciła wszystko w wyniku wojny. Mąż nie wrócił z wojny, zaginął. Została sama z roczną córką (mamą Joanny). To było trudne życie, mało pieniędzy, z wszystkim była sama. Ciągle czekała na powrót męża. Łudziła się ze w końcu się odnajdzie. Nigdy nie wyszła ponownie za mąż.

Mama Joanny nie mogła sobie poradzić ze smutkiem swojej mamy. Czuła się przytłoczona tym że „robi za towarzysza dla mamy”.  Wyprowadziła się z Wrocławia do Gdańska. Mamie Joanny nie układało się w życiu osobistym. Zaszła w ciążę w wieku 35 lat (z Joanną) ale mężczyzna zwyczajnie uciekł. Pojechał do pracy do Niemiec i zerwał kontakt. Ona uniosła się honorem i nawet nie zawalczyła o alimenty. Joanna nie zna swojego taty. Jasno teraz widać lojalność córki do matki: ja tak jak Ty mamo…Będę osamotniona, będę walczyć o przetrwanie, będę też samotną matką. A Joanna też się zmaga z życiem.

Babcia nigdy nie została upamiętniona, była zapomniana, jej los przemilczany. Mama Joanny miała poczucie winy, że nie była przy swojej mamie. Myślała że została ukarana przez los, Boga, życie za t że zostawiła mamę.

Joanna – nieświadomie – „powtarzała” ich historie. Imamy i babci. Gdy w ustawieniu stanęła twarzą w twarz najpierw z babcią i powiedziała:

„Babciu, widzę Twój ból, Twoją samotność, poczucie opuszczenia. Ty czekałaś na dziadka – ja czekam na klientów. To było Twoje doświadczenie. Z miłości to niosłam, ale dziś Babciu oddaję Ci Twój los szanując go. Kłaniam się też tej miłości do dziadka i tej samotności”.

Do mamy powiedziała:

„Zastąpiłam Cię Mamo, bo czułam jakie to było dla Ciebie trudne”.

Joanna uświadomiła sobie że jej mama też była uwikłana. Była połączona ze swoją Mamą. W młodym wieku została sama, z małą Joanną. Do tej pory jest sama. 

Po chwili gdy emocje przepłynęły poprzez ciało w formie płaczu dodała:

„Kochane Mamo i Babciu, biorę od Was teraz moje życie i zrobię z niego coś dobrego, również na Waszą pamiątkę”.

Joanna uświadomiła sobie, że trudności w jej małżeństwie wiązały się z samotnością babci i mamy. Bojkotowała swój związek doprowadzając na skraj rozwodu.

CO SIĘ ZMIENIŁO

Praca i pieniądze.

Joanna po kilku tygodniach odzyskała siły, stworzyła nowy projekt i… poczuła radość. Skończył się przymus działania, nastąpiła radość tworzenia w efekcie czego zaczęła zarabiać pieniądze. Już nie czekała  i nie traciła klientów. Nastąpił przepływ. Jakby „ktoś” wreszcie przestał jej ściągać energię. Bo przestał.

Małżeństwo.

Razem z mężem poszli na terapię dla par. Proces trwa, ale wszystko wskazuje na to że pozytywne uczucia wróciły i jest szansa na odbudowę relacji.

Zdrowie.

Stres się zmniejszył. W życiu Joanny jest więcej radości i spełnienia co pozytywnie wpływa na jej zdrowie. Postanowiła odszukać ojca. Już ma potrzebne informacje. Przygotowuje się do spotkania. Wie, że ma rodzeństwo. Ojciec nadal mieszka z rodziną w Niemczech.

Zawsze mnie zachwyca precyzja życia. Człowiek sam z siebie nie wymyśliłby takiego scenariusza. Nawet element „Niemiec” pasuje tutaj jak ulał. Dziadek Joanny nie wrócił z wojny z Niemcami. Jej ojciec uciekł do Niemiec. W obu przypadkach samotne kobiety z małym dzieckiem.

(Opis za zgodą klientki, imię klientki zostało zmienione, opis sesji sprzed kilku lat).

DLACZEGO TAK SIĘ DZIEJE

W systemie rodzinnym działa prawo lojalności – dziecko kocha tak mocno, że woli cierpieć niż czuć, że zostawia ród za sobą. To miłość, ale tragiczna. To poziom podświadomy dlatego jest tak trudno to zauważyć bez odpowiedniej świadomości.

„Gdy dziecko niesie los rodzica, nie ma własnego losu” – Bert Hellinger

Dopiero gdy rozpoznamy, że żyjemy nie swoim życiem, możemy zacząć żyć naprawdę.

CO DAJĄ USTAWIENIA SYSTEMOWE

✅ Ujawniają ukrytą dynamikę w Twoim rodzie

✅ Pozwalają uwolnić się od cudzych losów i decyzji

✅ Przywracają Cię na miejsce – Twoje własne

✅ Zwalniają Cię z przymusu powtarzania

✅ Dają poczucie lekkości, sensu, głębokiego „TAK” dla życia

✅  Zmienia się samopoczucie, co wpływa na polepszenia zdrowia.