JAK BYĆ AUTENTYCZNYM?

Przeglądam stare przedwojenne zdjęcia ludzi. Wszyscy jacyś tacy poważni, żeby nie powiedzieć ponurzy na tych zdjęciach. Nawet na zdjęciach z wesel. Jakby ktoś zabronił im się uśmiechać. Taka moda, styl, a może takie czasy? Można by odnieść wrażenie, że radość i szczęście były zakazane. A jak jest dzisiaj?

Dzisiejsze zdjęcia pokazują coś zupełnie innego. Sweet focie, selfie i ten zalewający wszystko sztuczny uśmiech. Przedstawiamy się jako naród gościnny, skory do tańców, śpiewów, zabawy i beztroski. Byle pokazać się, jaki to świetny jestem, jaka to megababka ze mnie. Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie fakt, że często jest to przykrywka dla zupełnie innych emocji i uczuć.

 CO AUTENTYCZNOŚĆ MA DO BYCIA „KIMŚ”

Kim jestem? To pierwsze pytanie, które przekierowuje uwagę z aspektu zewnętrznego na aspekt wewnętrzny. Poszukiwanie odpowiedzi na to pytanie rozpoczyna drogę rozwoju. Ono otwiera drzwi do kolejnych ważnych pytań.
Co tu robię? Jakie jest moje przeznaczenie? To również pytania, na które często boimy się dostać prawdziwą odpowiedź.

Boimy się, że to, co odkryjemy na swój temat, może być takie samo lub nawet gorsze od opinii, jaką usłyszeliśmy od innych. Boimy się też pustki, tego, że jesteśmy nikim, bo nauczono nas, że zawsze musimy być kimś
w kontekście społecznym. Kimś określonym, kimś zaszufladkowanym, kimś z etykietką i nazwą.

HISTORIA WOJTKA – JAK LĘK ZABLOKOWAŁ CZUCIE EMOCJI

Na jednym ze spotkań u znajomych poznałam Wojtka. Wesoły, zabawny, uprzejmy. Taka dusza towarzystwa. Czasami tylko jego oczy robiły się
na chwilę smutne, kiedy myślał, że nikt nie patrzy. Wtedy zaczynał opowiadać kolejny dowcip, a miał do tego niezwykły talent.

Ktoś mu powiedział, czym się zajmuję. Nawet próbował żartować sobie
z tego, co robię, ale nie dałam mu się wciągnąć w tę grę.

Po jakimś czasie umówił się na sesję. Gdy się spotkaliśmy, na początku próbował „pajacować”. Ja patrzyłam tylko w jego oczy.

W końcu wyszeptał: – Nie mogę już… nie mogę już dłużej udawać wesołego… Nie mogę już wszystkich uszczęśliwiać.

Odpowiedziałam: – Wiem. – Pomilczeliśmy chwilę razem. Ja bez osądu jego postawy, on ze swoimi myślami.

– Co czujesz teraz? – zapytałam. – Nie wiem – odpowiedział, a po chwili popłynęły mu łzy. – Boję się czuć to, co czuję. – Wydawało się, że to,
co on czuje, to smutek, ale ja dostrzegłam coś zupełnie innego, więc zadałam mu pytanie: – Na kogo jesteś tak wściekły, że mógłbyś tej osobie zrobić krzywdę?

Podniósł wzrok i zobaczyłam w jego oczach plejadę przetaczających się w nim emocji. Najpierw było przerażenie, że się wydało, potem wściekłość na tę osobę lub sytuację, następnie
lęk z powodu siły tej wściekłości, a na końcu bezsilność i smutek.
Nie miał już siły założyć maski radosnego chłopaka.

JAK PRZEŻYĆ TRUDNE EMOCJE

Wojtek zaczął opowiadać o swoim dzieciństwie. Gdy miał 10 lat, jego tata uległ wypadkowi. Przeżył, ale dowiedział się, że już do końca życia będzie sparaliżowany od pasa w dół. To była dla wszystkich wielka trauma. Z dnia na dzień mały chłopiec musiał stać się dorosły. Wspierał swoją mamę jak umiał najlepiej. Było jeszcze młodsze rodzeństwo.

Czasami jednak chciał być zwykłym chłopcem, chciał nie musieć zastępować ojca. Wtedy mama mówiła do niego z wyrzutem: „Ty masz zdrowe nogi, a twój tata nie, więc teraz ty musisz mi pomagać”.
Po jakimś czasie czuł się winny, że jest zdrowy. Postanowił więc wynagradzać rodzinie to, że ma zdrowe nogi. Zaczął rozbawiać młodsze rodzeństwo, a gdy i rodzice się śmiali, był szczęśliwy.

Po takich „seansach” radości mama była dla niego łagodniejsza. Nauczył się, że rozbawianie ludzi daje mu korzyści i aby być skutecznym „klaunem”, musiał zdusić w sobie wszystkie inne uczucia. Zmuszał siebie do radości, która była jednocześnie jego klątwą. Był rozerwany wewnętrznie.

CO ZROBILIŚMY – UWALNIANIE EMOCJI W 4 KROKACH

KROK 1

CO CZUJSZ TERAZ?

(np. złość czy irytację? Żal czy rozczarowanie?)

KROK 2

GDZIE CZUJESZ TO W CIELE?

(np. w gardle, sercu, na plecach itp.)

KROK 3

JAK TO CZUJESZ? / JAK TO WYGLĄDA?

(zimny czarny kamień, gęsta mgła, ciężar, ogień, lawa, bryła lodu itp.)

KROK 4

WYOBRAŹ SOBIE, że bierzesz to, co odkryłeś, w ramiona, że głaszczesz to, jakby było dzieckiem, z czułością i miłością. Oddychaj spokojnie, pogłębionym i wydłużonym oddechem, aż „to” się rozpuści. Możesz mówić do tej emocji, blokady tak:

Widzę cię. Już jestem przy tobie. Już nie odejdę. Wybacz mi, proszę,
że tak długo na mnie czekałaś. Kocham cię i szanuję. Możesz tu być
tak długo, jak potrzebujesz.

Emocje, które „ukochiwał”, a tym samym uwalniał Wojtek:

• złość,
• wściekłość,
• lęk,
• poczucie winy,
• poczucie bezsilności,
• żal,
• smutek,
• opór,
• pragnienie/pożądanie określonego rezultatu,
• wstyd,
• poczucie niemocy,
• przymus określonych działań.

To wszystko chciał ukryć pod płaszczykiem uśmiechu i wymuszonej radości.

Życie jest emocjonalne, ale umiejętność pracy na co dzień
z pojawiającymi się emocjami pozwala na wolność od nich i umożliwia BYCIE AUTENTYCZNYM.

Pracowaliśmy z Wojtkiem w ten sposób przez jakiś czas. Kiedy przyszedł na kolejną sesję, powiedział:
– Byłem w domu rodzinnym po bardzo długim czasie. Nie jeździłem tam, bo nie byłem w stanie już dłużej udawać. Tym razem byłem sobą. Poszedłem do taty i tuląc się do jego sparaliżowanych nóg, długo płakałem, że spotkał go taki los. Byłem Wojtusiem, który był przerażony tym, co się stało z jego tatą. Pozwoliłem sobie na swój ból. Tata płakał razem ze mną. Mama tylko to obserwowała.

Gdy się uspokoiłem, podszedłem do niej. Wróciłem do bycia tu i teraz, znów poczułem się osobą dorosłą. Byłem już w stanie patrzeć jej w oczy. Nic nie mówiłem. Mama wyszeptała mi do ucha: „Przepraszam, synku, nie pozwoliłam ci przeżyć tej tragedii po swojemu.
Myślałam, że nic to cię nie obeszło, bo taki zabawny byłeś. Teraz widzę, ile cię to kosztowało”. Łzy znowu popłynęły.

Kiedy siedzieliśmy przy stole i jedliśmy obiad, nikt nic nie mówił. Ta cisza była świętem, była muzyką dla mojej duszy. Nic nie musiałem robić, aby inni byli szczęśliwi. Byłem wolny. Spojrzałem rodzicom w oczy
i zobaczyłem w nich ulgę i radość. To była wisienka na torcie.
MOJE SERCE NAPEŁNIŁO SIĘ MIŁOŚCIĄ.

Nie zawsze historie kończą się tak pozytywnie, jak u Wojtka, ale niezależnie od reakcji rodziny pamiętaj że to Ty odzyskujesz siebie,
bo w Tobie zachodzi największa zmiana.

SKUTKI UWALNIANIA BLOKAD EMOCJONALNYCH

• ulga,
• lekkość w ciele,
• znikanie napięcia w ciele,
• częsty powrót do zdrowia,
• naturalna radość,
• wewnętrzny spokój,
• spontaniczność,

To wszystko prowadzi do bycia autentycznym.

AUTENTYCZNOŚĆ TO ŻYCIE W PRAWDZIE, TO WOLNOŚĆ OD LĘKU

Już dziś umów się na sesję, która uwolni Cię od bólu emocjonalnego duszy. Daj sobie szansę, by odzyskać wewnętrzny spokój i równowagę.