GDZIE ZNIKNĘŁA TWOJA MOC

Czasami wydaje się, że jesteśmy bardzo pozytywnie nastawieni do życia. Uśmiech nie schodzi z twarzy, mnóstwo zajęć, książek, treningów, warsztatów. To pięknie, ale czy w tym zgiełku i natłoku zajęć masz czas pobyć w ciszy swojego serca i poczuć, co tam jest?

Może być też tak: nie mam siły… nic mi nie wychodzi… mam pecha… wszystko jest do bani… nikt mnie nie kocha. Ten świat jest zły. Gdybym był Bogiem, to urządziłbym życie inaczej, lepiej. Naprawdę? Taki z Ciebie „kozak?” Zajmij się własnym życiem. Bardziej tym przysłużysz się światu.

Jest wiele przyczyn poczucia niemocy. Jedną z nich jest oddawanie własnej mocy wszystkiemu na zewnątrz swojej świadomości zamiast skupienie wewnątrz siebie.

Narzekanie, krytykowanie lub nadmiar bodźców to dwa bieguny tego samego. Zagłuszania siebie samego. Wszystko służy temu, aby nie być w środku siebie, sam na sam ze swoimi emocjami i odczuciami. Ego zrobi wszystko, aby zagłuszyć to, co jest Twoją osobistą prawdą. Ego nie cofnie się przed niczym.

Umysł może wykorzystać wszystko, żeby zniekształcić to, co naprawdę czujesz: od tworzenia dramatu, że wszystko jest źle, po iluzoryczną szczęśliwość. Można chodzić nawykowo na uduchowione warsztaty lub chcieć zmieniać świat, angażując się w jakąś akcję, ale te wszystkie aktywności nie zastąpią prawdziwego kontaktu z własnym wnętrzem
i duszą.

EGO BOI SIĘ PRAWDY

Wiele osób ma wewnętrzną potrzebę zmieniania świata. Poprawiają wszystkich, komentują każdą sprawę, często wdają się w agresywne dyskusje, chcąc przekonać innych do swoich racji. Poświęcają mnóstwo czasu, aby „zbawić ludzkość”. Co ciekawe, większość z takich osób nie jest zupełnie świadoma, co dzieje się w ich własnych wnętrzach. Lepiej zajmować się sprawami innych niż poczuć i uświadomić sobie, co się tak naprawdę czuje.

Inny przykład to osoby bardzo zajęte pomaganiem innym. Są nieomalże całodobowo dostępne i chętne do działań. Niestety, gdy zapytasz taką osobę: „Co czujesz?”, to spotkasz się z dużym zdziwieniem. Jak to co?
I nagle zalega głucha cisza.

Dlaczego tak bardzo boimy się dopuścić własne emocje do głosu, a następnie je ukochać i uwolnić? Bo musielibyśmy wziąć za ich utrzymywanie do tej pory pełną odpowiedzialność, a to jest niebezpieczne dla ego.

HISTORIA WERONIKI – NIE WIEM, CO CZUJĘ

Weronikę poznałam wiele lat temu na warsztacie związanym z rozwojem duchowym. Podczas wykładu często przerywała prowadzącemu, dopowiadając coś za niego lub udowadniając, że wie coś lepiej. To było bardzo męczące nie tylko dla niego, lecz także dla nas, uczestników. Na przerwie wywiązała się dyskusja na jakiś temat
i wtedy Weronika też miała dużo do powiedzenia. Oczekiwała, że wszyscy przyjmą jej punkt widzenia.

Kolejnym elementem na tych warsztatach była medytacja polegająca na świadomym odczuwaniu siebie. Weronika dużo pytała o techniczną stronę medytacji: czy dobrze siedzi, jak oddychać, ile czasu to będzie trwało i czemu ma służyć. Podczas trwania skupienia w sobie wierciła się, głośno wzdychała, było czuć jej napięcie. Niektórym osobom udzieliło się to zdenerwowanie.

Gdy uczestnicy warsztatów opowiadali, co czuli podczas tej medytacji, Weronika stwierdziła, że nic nie czuła, i dodała, że w zasadzie nigdy nic nie czuje. Powiedziała też, że jest jakby zamrożona w środku. To, co było dla niej ważne, to uświadomienie sobie, że woli obserwować innych niż skupić się na swoim wnętrzu. Lepiej zmieniać świat niż tworzyć własne udane spełnione życie

Weronika była przekonana, że poprawiając innych, „zbiera duchowe zasługi”. Chciała, żeby wszystko było po jej myśli, bo wtedy świat byłby idealny. Nie rozumiała, że świat już jest taki, jaki powinien być, nie trzeba go poprawiać. Nasz umysł generuje według własnego uznania reakcję emocjonalną na daną sytuację. Nie wiem, jak potoczyły się dalej losy Weroniki, ale wiem, że wielu z nas ma swój sposób na zagłuszanie siebie, nie zdając sobie w ogóle z tego sprawy.

BYCIE W SWOIM WNĘTRZU I ŚWIADOMOŚĆ TEGO, CO SIĘ CZUJE, DAJE MOC DO ŚWIADOMEJ KREACJI ŻYCIA.
TO PRAWDA, KTÓRA WYZWALA Z WIĘZÓW PRZESZŁOŚCI.

Gdy żyjesz życiem innych, gdy uciekasz od siebie samego, gdy zagłuszasz swoje uczucia używkami, rozpamiętywaniem przeszłości, wirtualnym życiem, gdy zajmujesz się wszystkim, tylko nie własnym wnętrzem – to tracisz własną moc kreacji. Stajesz się odtwórcą życia i nie masz siły do bycia twórcą. Gubisz naturalną boskość.

JAK ODZYSKAĆ WŁASNĄ MOC?

To, co czujesz i o czym myślisz, wpływa na samopoczucie oraz na delikatny i wrażliwy system energetyczny. Zarówno emocje, jak i uczucia, oddziałują na ciało, które tworzy reakcje biochemiczne. Kilka minut stresu, żalu, złości lub kilka minut wdzięczności, miłości, spokoju wyzwala skrajnie odmienne hormony, generujące rozmaite dolegliwości i niedyspozycje albo zdrowie, a dodatkowo aktywuje poczucie słabości albo mocy. Dlatego tak ważne jest świadome wywoływanie, tworzenie i utrzymywanie w sobie uczuć wyższych.

CO WSPIERA TWORZENIE MOCY:

• trenuj bycie w świadomości tu i teraz;
• bądź uważny/uważna na to, co czujesz, nazwij rzeczy po imieniu, prawda i szczerość uwalnia;
• bądź świadomy/świadoma tego, co w Tobie się dzieje, co Ci w duszy gra, czego potrzebujesz, a co Ci już nie służy;
• poznaj siebie: co lubisz, czego nie lubisz, jakie masz marzenia;
• bądź świadomy/świadoma swoich myśli i emocji;
• bądź odpowiedzialny/odpowiedzialna za energię, którą tworzysz za pomocą myśli i odczuć;
• ukochuj emocje, patrz na nie ze współczuciem, nie oceniaj ich;
• oddychaj świadomie, oddech uwalnia napięcia, rozluźnia ciało;
• spaceruj nad morzem, w lesie, w naturze; energia Ziemi jest potężna
  i wspierająca życie;
• rozmawiaj i kochaj własną duszę, ona jest kołem zamachowym przepływu życia;
• dziel się tym, co jest w Tobie – niezależnie od tego, co to jest (emocje lub/i uczucia) – z Tym, kto stworzył Ciebie, czyli z Bogiem/Stwórcą/ Źródłem/Absolutem (użyj tej nazwy która z Tobą rezonuje).

TO CO NISZCZY I ODBIERA MOC ORAZ POCZUCIE SPRAWCZOŚCI TO:

• przeżywanie przeszłości i lęk o przyszłość;
• utrzymywanie i tłumienie blokad emocjonalnych, które zatrzymują przepływ energii;
• emocje typu wstyd, wina, złość, żal, zazdrość, uraza, pycha itp.;
• wszelkie nawyki ucieczkowe takie jak kompulsywne objadanie się, uzależnienie od wirtualnego życia, od alkoholu, narkotyków itp.;
• zakłamywanie siebie;
• brak szacunku do siebie i innych.

PAMIĘTAJ:

miłość uzdrawia przeszłość w czasie „teraz”;

wdzięczność to materiał energetyczny, z którego buduje się realne doświadczenia w życiu wysokiej jakości;

im wyższe uczucia generujesz, tym masz więcej mocy;

duchowa moc to przepływ życia w Tobie: im silniejszy jego nurt, tym większa skuteczność tworzenia takiego życia, o jakim marzysz.

Chcesz zmieniać świat? Wystarczy, że stworzysz własne życie. Spełnione życie. Nic więcej nie trzeba. To wyrażona, przejawiona Boskość.

Jeśli czujesz, że bliskie są Ci tematy poruszane na tym blogu i potrzebujesz wsparcia, aby rozwinąć skrzydła własnej mocy duszy, zapraszam serdecznie na sesje, podczas których odblokujesz to, co hamuje Cię w rozwoju.